Als er veel meer spookachtige ervaring in de mode is dan genieten van de postume herfst/winter 2010 -presentatie van Alexander McQueen naar een extreem kleine groep Glitterati van mode, kan ik me niet voorstellen wat het is zou zijn. Opgeruimd in een uitgebreide schoonheidssalon had het moederbedrijf van het merk, de gedeeltelijke verzameling van 16 looks was briljant, zoals we allemaal begrepen dat het zou zijn. Het was ook gedeeltelijk iets absoluut onverwachts: Angelic.

De collectie werd beïnvloed door de 16e Centurty Painter Hiëronymus Bosch, onder andere kunstenaars, die gespecialiseerd waren in religieuze interpretatie en commentaar. Enkele van de patronen bevatten echt geautomatiseerde en opnieuw bewerkte prints uit het originele kunstwerk, waaronder het Bosch-meesterwerk ‘The Garden of Earthly Delights’. Buiten de belijdende inspiratie is het echter moeilijk om niet veel persoonlijker en tragischer toe te schrijven, wat de gestileerde engelenvleugels aangeeft dat een aantal ontwerpen deden. Er waren inderdaad buitenaardse elementen voor veel van het uiterlijk – pure witte, vergulde veren. Misschien was de meest geregisseerde aanbeveling in de laatste look van de show, een gouden jas die mogelijk van vleugels was gemaakt, gecanneleerd op de vloer door congeries van kralen witte tule.

Maar deze collectie was iets dat ook één-noot was. Samen met de engelachtige blanken werden zowel brokaat en kralenjurken in kleuren van rood en goud, plus digitaal bedrukte korte jurken, schijnbaar een voortzetting van de veelgeprezen Atlantis-collectie van het vorige seizoen. De show vertoonde slechts een fractie van wat McQueen waarschijnlijk had voltooid, maar zelfs in zijn verkorte lengte demonstreerde het niet alleen de ongeëvenaarde technische bekwaamheid van de ontwerper, creativiteit, evenals beheersing van de vrouwelijke vorm, hoe ook ook werd weergegeven in grimmig reliëf de sensationele Verlies dat de modemarkt en de wereld van Big hebben ervaren in de dood van McQueen.

Foto’s door middel van nytimes.com.